Woodstock to prawdziwy Festiwal INNOŚCI.
Zaczarowane miejsce, gdzie inność nie jest tym, co należy ukrywać, ale cieszyć się nią i dzielić. Tutaj wywołuje ona przyjazny uśmiech, uznanie, akceptację.
Dlatego ludzie kochają Woodstock i wracają! Przez te 3 dni, bez skrępowania mogą zwyczajnie BYĆ SOBĄ.
Jakie czary mają na o wpływ? To dzięki zaklęciom konsekwentnie powtarzanym ze ceny i dalej z ust do ust, w gestach, na tabliczkach noszonych na szyi: Miłość, Pokój i Muzyka – AKCEPTACJA i TOLERANCJA. To dzięki spotkaniom w Akademii Sztuk Przepięknych, które uświadamiają, uwrażliwiają, tłumaczą zwłaszcza INNOŚĆ.
ASP jest też miejscem, gdzie można podzielić się z na forum swoimi doświadczeniami, poglądami, otrzymać odpowiedzi.
W tym roku o AUTYZMIE, zespole Aspergera i problemach z nim związanych opowiadali aktor Bartłomiej Topa i Łukasz Kościuszczuk koordynator kampanii społecznej SYNAPSIS www.synapsis.org.pl, były piłkarz, osobowość medialna 2012.
Wypowiadały się też osoby dotknięte tym problemem osobiście i jako rodzice czy wychowawcy. Dużo było mowy o edukacji nauczycieli i pracowników szkół. Nikt jednak nie mówił jasno o edukacji dzieci i młodzieży.
Dlatego właśnie PODZIELIŁAM SIĘ MOJĄ OPOWIEŚCIĄ i refleksjami psychologa szkolnego. Jak dotąd spotykałam dzieci z autyzmem i Aspergerem podczas pracy terapeutycznej w jednaj z poradni Stowarzyszenia NA TAK. Tam była diagnoza i ukierunkowana praca. Tymczasem w szkole problem ucznia z gimnazjum był dotąd nienazwany (sic!).
Cudowny, zdolny, przystojny chłopak, posiadający szeroką wiedzę ogólną, jednocześnie wykańczający klasę, nauczycieli i samego siebie wymykającym się nazbyt często spod kontroli, niezrozumiałym zachowaniem. Ani on ani nikt wokół nie rozumiał, co się dzieje. Rodzice bali się nazwania problemu. Rówieśnicy byli także cudowni! Wielu z nich podejmowało wielokrotnie próby, aby poprawić sytuację. Tyle, że bez wiedzy i rozumienia o co chodzi, wypalali się.
Kiedy wkroczyłam do akcji ich frustracja sięgała zenitu. „Chcemy pomóc, ale nic nie działa, nie mamy już na to siły ani pomysłów. Po prostu nie dajemy rady”.
Podjęłam DZIAŁANIA WIELOWĄTKOWO – z chłopakiem, z klasą, nauczycielami i rodzicami.
Nie będę tu opisywać całego procesu tylko to, co najistotniejsze i na co kładłam nacisk podczas mojej wypowiedzi w ASP.
NAJŁATWIEJ, NAJEFEKTYWNIEJ PRZEBIEGAŁA PRACA Z MŁODZIEŻĄ – z Chłopakiem i jego Rówieśnikami. Kiedy tylko dałam im przestrzeń do wyrzucanie z siebie wszystkich frustracji, żali, złości i krytyki, ZROBIŁO SIĘ MIEJSCE. Mogli zaczerpnąć powietrze i dostrzec pozytywy u kolegi i samych siebie, swoją wartość, WARTOŚĆ trudnych doświadczeń i podjąć pracę nad zmianą. Problem nie zniknął – na to nie ma sposobu – jednak stopniowo wyciszał się i wszyscy coraz lepiej uczyli się z tym żyć i radzić sobie. Gdy kończyli gimnazjum i żegnali się ze szkołą dali mi liścik a w nim najpiękniejsza nagroda:
„Pani Joasiu, uświadomiła nam Pani, że człowiek ma na tyle sił żeby wzbić się w górę i schodzić w dół Czyn jest następstwem myśli i to od nas zależy im będziemy”.
EDUKACJĘ SPOŁECZNĄ TRZEBA ROZPOCZĄĆ OD NAJMŁODSZYCH LAT.
WTEDY WIĘKSZOŚĆ PROBLEMÓW PRZESTANIE BYĆ PROBLEMAMI.
Taki był sens mojego przekazu na ASP. I ku mojej radości podeszło do mnie kilka osób dziękują za to, co powiedziałam.
Zachęcam do relacji z całego spotkania w Akademii Sztuk Przepięknych 5 sierpnia 2017:
Warto też obejrzeć dwa filmy z kampanii AUTYZM WPROWADZA ZMYSŁY W BŁĄD, tłumaczące zachowania ze spektrum autyzmu. „Osoby z autyzmem widzą, słyszą i czują świat inaczej niż my. I nie jest to ani gorszy ani lepszy odbiór świata. Po prostu inny. Prezentowane w filmach zachowania wiernie odzwierciedlają zachowania osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu„.
Film 1: ZMYSŁY – jak przejawiają się problemy z odbieraniem bodźców przez zmysł wzroku, dotyku, słuchu, węchu,
Film 2: ZACHOWANIA – porządkowanie, fascynacje, kontakty społeczne, myślenie skojarzeniami, echolalia, radzenie sobie z trudnymi sytuacjami, ekspresja emocji
ZAGROŻENIA.